Tokyo: dag 1
Blijf op de hoogte en volg Ilja
22 Juli 2019 | Japan, Narita
Een verslag van de eerste dag in Japan. Vooraf heb ik getwijfeld of ik deze reisverslagen weer zou gaan maken of niet. Maar het helpt me altijd weer bij het maken van het fotoboek en alle indrukken die ik opdoe vast te leggen.
Het hotel waar we tot vrijdagochtend blijven heet The Knot en is gevestigd in Shinjuku-west. Dat is de Zuidas van Tokyo - of 1 van de Zuidassen, Tokyo zal er vast wel meer hebben - en is omgeven door wolkenkrabbers waar een kwart miljoen mensen werken. Ze lopen hier strak in pak en kijken bloedserieus.
Aan de andere kant van het Shinjuku station ligt Oost-Shinjuku en het contrast met West-Shinjuku kan niet groter zijn. Vanmiddag zijn we naar en door Oost-Shinjuku gewandeld en die wijk is het beste te omschrijven als een permanente kermis. De Japanners kleuren doorgaans keurig binnen de lijntjes, zijn beleefd en stellen zich bij het instappen in de trein in een keurige rij op. Niemand dringt voor, ze zien er keurig uit en zijn bijna verlegen te noemen. Maar af en toe moeten ze uit dat keurslijf en gaan ze naar Oost-Shinjuku, waar grijpmachines voor volwassenen zijn, speelautomaten met gok- en schietspellen, karaokebars en Japanners helemaal uit hun dak gaan. Vaak met hun pak nog aan staan ze te schreeuwen en te springen voor een speelautomaat. De straten zijn behangen met knipperende (neon)lichten, Manga-prints en volwassen vrouwen kleden zich als hello-kitty-kleuters terwijl de mannen tegen een scherm staan te schreeuwen.
Ik moet me er denk ik bij neerleggen dat ik de komende weken van de ene verbazing in de andere blijf vallen en misschien alleen maar minder van de cultuur zal begrijpen.
Ook is het bijzonder om te ervaren hoe een analfabeet zich moet voelen, want dat ben je hier behoorlijk. De menukaarten die ik tot nu toe heb gezien bestaan godzijdank uit plaatjes. Met gebarentaal kom je niet zo ver.
De Japanners die we tot nu toe hebben getroffen zijn ontzettend lief, maar snappen niks van mij. Engels spreken ze niet graag en mijn Japans is zeer, zeer beperkt. Dus verder dan wat wijzen en buigen naar elkaar komen we niet. Ik moet het dus vooral maar zelf uitzoeken en me flexibel opstellen.
Morgen is het plan om naar het Keizerlijk Paleis te gaan via een beroemde markt, dan naar de Sensoji tempel en om 19:00 te gaan Mariokarten door de straten van Tokyo.
Het is hier nu 20:00 uur en Martijn ligt al lekker te snurken. Morgen - na het karten - meer.
Het hotel waar we tot vrijdagochtend blijven heet The Knot en is gevestigd in Shinjuku-west. Dat is de Zuidas van Tokyo - of 1 van de Zuidassen, Tokyo zal er vast wel meer hebben - en is omgeven door wolkenkrabbers waar een kwart miljoen mensen werken. Ze lopen hier strak in pak en kijken bloedserieus.
Aan de andere kant van het Shinjuku station ligt Oost-Shinjuku en het contrast met West-Shinjuku kan niet groter zijn. Vanmiddag zijn we naar en door Oost-Shinjuku gewandeld en die wijk is het beste te omschrijven als een permanente kermis. De Japanners kleuren doorgaans keurig binnen de lijntjes, zijn beleefd en stellen zich bij het instappen in de trein in een keurige rij op. Niemand dringt voor, ze zien er keurig uit en zijn bijna verlegen te noemen. Maar af en toe moeten ze uit dat keurslijf en gaan ze naar Oost-Shinjuku, waar grijpmachines voor volwassenen zijn, speelautomaten met gok- en schietspellen, karaokebars en Japanners helemaal uit hun dak gaan. Vaak met hun pak nog aan staan ze te schreeuwen en te springen voor een speelautomaat. De straten zijn behangen met knipperende (neon)lichten, Manga-prints en volwassen vrouwen kleden zich als hello-kitty-kleuters terwijl de mannen tegen een scherm staan te schreeuwen.
Ik moet me er denk ik bij neerleggen dat ik de komende weken van de ene verbazing in de andere blijf vallen en misschien alleen maar minder van de cultuur zal begrijpen.
Ook is het bijzonder om te ervaren hoe een analfabeet zich moet voelen, want dat ben je hier behoorlijk. De menukaarten die ik tot nu toe heb gezien bestaan godzijdank uit plaatjes. Met gebarentaal kom je niet zo ver.
De Japanners die we tot nu toe hebben getroffen zijn ontzettend lief, maar snappen niks van mij. Engels spreken ze niet graag en mijn Japans is zeer, zeer beperkt. Dus verder dan wat wijzen en buigen naar elkaar komen we niet. Ik moet het dus vooral maar zelf uitzoeken en me flexibel opstellen.
Morgen is het plan om naar het Keizerlijk Paleis te gaan via een beroemde markt, dan naar de Sensoji tempel en om 19:00 te gaan Mariokarten door de straten van Tokyo.
Het is hier nu 20:00 uur en Martijn ligt al lekker te snurken. Morgen - na het karten - meer.
-
22 Juli 2019 - 11:04
Rene:
Super leuk! Zo herkenbaar wat je schrijft :) Oh, en als je die speelhallen leuk vindt, ga eens naar binnen bij een Pachinko hal, zijn niet te missen (tip: neem oordopjes mee).
Veel plezier! -
22 Juli 2019 - 16:14
Ilja En Martijn:
Haha, bedankt voor de tip! Meer tips zijn altijd welkom. -
23 Juli 2019 - 09:08
Arnoud :
Haha cool. Welcome to Japan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
