Zwemles

Vanochtend om 07:30 uur, een halfuur later dan gehoopt, begon de reis van Kasane naar Maun, via Chobe. 360 kilometer.

Kort na vertrek liep een leeuwin op de weg (nog op asfalt), prachtig gezicht! Ik heb het maar opgevat als een goed teken.

Om de beurt hebben we gereden want het viel niet mee. De korte versie: na 10,5 uur rijden waren we bij onze lodge in Maun, met een kapotte rug en een nummerplaat minder.

De lange versie: ik klaag nooit maar dan ook nooit meer over slechte wegen in Nederland! De eerste 30 kilometer over asfalt gingen prima, leeuwin gezien, hartstikke leuk. Maar kort daarna was het qua autorijden afzien, tot de laatste 35 kilometer (toen pas weer asfalt) Laat ik vooropstellen: het was onderweg prachtig! Het weer was perfect, Chobe is ontzettend mooi en we zijn dik verwend qua wilde dieren. Maar de wegen.. Alsof je door de duinen rijdt, door zo'n dikke laag zand moet je rijden.

Chobe is alleen toegankelijk met een 4x4, en ik snap heel goed waarom. Met een fiat Panda lukt dit nooit. Vergeleken bij deze zandwegen was de 'snelweg' tussen Swakopmund en Twyfelfontein vorige week een stuk relaxter.

Het is een eenbaanszandweg en als er een tegenligger aankomt (de tegenliggers die we hebben gehad zijn op één hand te tellen) rijdt een van de twee het struikgewas in. De regels: er zijn geen regels.

Sporadisch zijn er bordjes, ik denk dat ik er daar ook hooguit 5 van heb gezien, die bevestigen (of weerleggen) dat je de goede richting uit rijdt. Gelukkig hadden we gisteravond de route al uitgebreid uitgestippeld, plus 6 liter water, 0,5 liter sprite, 2 pakken koekjes, 2 zakken chips en ongeveer 12 mueslirepen in de auto gelegd. Oh ja, en we hebben een wc-rol meegepikt, voor onderweg, voor het geval dat.

Na een paar uur op de passagiersstoel te hebben gezeten heb ik het stuur overgenomen (nee, ook daarna zat de nummerplaat er nog op) en mocht ik crossen door de bossen. Wat ontzettend gaaf!

Na nog een paar keer gewisseld te hebben van plaats kwamen we rond 15:00 uur aan bij een waarschuwingsbord: "water ahead" en zagen we een flinke plas water op de weg. Voordat ik verder ga is het misschien nu het moment om te vertellen dat we onderweg enkele omwegen moesten nemen omdat een weg te slecht of ondergelopen was, de weg was dan (weliswaar met wat stenen of een boomstam) afgezet. Dat was hier niet het geval. Je voelt hem al aankomen: wij vol gas die plas in.

Totdat na enkele meters het water tegen de voorruit golfde en de auto naar links begon te hellen. Martijn, achter het stuur, aarzelde geen moment en zette de auto in de achteruit en we dreven met ons (amfibie)voertuig weer naar achteren.

Geen idee wat een Toyota HiLux kost, maar ik wil er eentje. Martijn mag dan de Volvo, ik pak de HiLux. Schreven we vorige week dat we met deze auto overal konden komen, zelfs als de auto tot en met de motorkap koppie onder is, doet-ie het nog. We konden gewoon verder rijden.

Nou ja, als we zouden willen. Want nadat we achteruit de plas uit waren gekomen moesten we allebei even op adem komen. Leuk detail: ik was net op dat moment een filmpje aan het maken.

En bij dat op adem komen ontdekten we dat de nummerplaat aan de voorkant weg is. Het kan natuurlijk heel goed dat deze gisteravond gejat is, maar we hebben toch het sterke vermoeden dat deze ergens in die plas drijft nu.

De rest van de reis verliep zonder problemen. Een paar pissige olifanten en in Maun hadden we bijna een geitje onder de auto, maar een paar minuten voor zonsondergang waren we bij de lodge. Meteen een mail gestuurd naar Avis ("Dear Avis, this afternoon we discovered that our licence plate was missing, we have absolutely no idea what could have happened. What to do?"). Martijn ligt nu even op bed bij te komen, ik verwerk de dag door het van me af te schrijven. En door straks bij het eten een flesje wijn te bestellen, die hebben we wel verdiend vinden wij!