Nog twee dagen
Door: Ilja
Blijf op de hoogte en volg Ilja
05 Augustus 2017 | Zuid-Afrika, Hoedspruit
Vandaag was een relaxte dag. Deze vakantie betekent dat om 07:15 uur ontbijten met yoghurt met vers fruit, zelfgemaakt brood en een eitje (en naast het bord een Supersoaker waterpistool om de apen te verjagen) en om 08:00 uur in de auto op weg naar de Orpen gate. Het weer: 28 graden en zonnig.
Onderweg rijd je langs zogenaamde 'private game reserves', zoals Sabie Sands en Timbavati. Dat zijn kleine wildreservaten (denk Beekse Bergen) waar ze de big5 praktisch garanderen. Het vermoeden bestaat ook dat ze de dieren hebben gechipt, zodat de gids er makkelijk naartoe kan rijden. In die laatste, Timbavati, was ook de documentaire opgenomen over de luipaard, leeuw en cheetah die laatst op RTL is uitgezonden. Hoe aanlokkelijk het ook lijkt, zelf rijden in het Kruger (en soms helemaal niks zien) is toch het leukst, vind ik.
Het begon goed, vlak na aankomst bij de Orpen gate om 08:45 uur. Een dikke python kronkelde in de berm. Het was sowieso de dag van de berm. Een stuk verderop in de berm, half in een struik, lagen twee mannetjesleeuwen een gnoe in stukken te scheuren, hun harem daar niet ver vandaan. Ik denk dat we er zeker een half uur naar hebben staan kijken. Moest ook wel, want een paar andere auto's hadden ons ingesloten. Maar dat was geen straf. Ook mooi om te zien hoe de gieren in de bomen in de buurt zitten te wachten op de restjes.
Naast de python en de leeuwen veel giraffes en olifanten gezien. Dit was duidelijk een rustiger deel van het park, zowel qua auto's als qua dieren. Om 15:30 uur hadden we het wel gezien en gingen we richting de uitgang. Omdat vorig jaar de big5 en dan vooral de luipaard zo mooi op de foto is gekomen, hebben we niet de illusie dat we dit jaar opnieuw zoveel mazzel hebben. Dus er is geen enkele druk om dat ene plaatje te schieten en dat rijdt wel zo relaxed. Ik heb ook meer oog voor andere dieren, zoals die python. Vond het best knap dat ik hem zag. De Zuid-Afrikaanse radio staat aan en soms ben ik zo ingespannen aan het luisteren dat ik vergeet dat ik op safari ben.
Het eten vanavond: T-bonesteak met knoflooksaus en een salade van bieten, tomaten, zoete aardappel, ui en bacon. Het toetje: trifle van appel. Deze keer geen foto van dieren, maar van de salade. Morgen voor de laatste keer op safari, deze keer van Phabeni naar Orpen, en morgenavond maakt Lisbeth spareribs met een aardappelsalade. Het dessert is nog een verrassing.
Net een mail van KLM gekregen dat er morgen vanaf 17:00 uur ingecheckt kan worden. En hoe mooi Afrika ook is, ik kijk er ook wel weer naar uit om thuis te zijn. Om zelf weer te koken. De koffer uit te pakken, de tuin weer te zien, in mijn eigen bed te slapen. En in mijn eigen bad te liggen en onder de douche te staan. Ik heb zin in 'gewone' kaas, in grof volkorenbrood, in een frikadel en ik heb zelfs zin om de was te doen. Want nu is vrijwel alles vies. Ik heb geen zin in de terugvlucht, maar ook dat komt vast goed.
Nog twee grappige weetjes en dan ga ik naar bed (Martijn slaapt al):
1: In zuidelijk Afrika lopen heel veel kwartels en kwartel-achtige vogels rond. Een bepaald type kwartel wordt ook wel de suïcide-bird genoemd. En dat is geheel terecht: als je op de weg rijd in Botswana of zoals vandaag in het Kruger (daar rijd je meestal tussen de 20-40 km/h) stuift er om de paar kilometer een groepje suïcide-birds vanuit de berm de weg op en blijven ze met z'n allen voor de auto uit rennen in blinde paniek. Het is levensgevaarlijk (voor de kwartels), een beetje dom en zielig, maar toch ook wel heel grappig. Het vergt inspanning ze niet te raken, ze rennen alle kanten op en pas na een aantal meters rennen ze weer terug de berm in. Of dit ook de 'echte' suïcide-birds zijn (red crested Korhaan, die vliegt op en laat zich dan heel theatraal vallen) durf ik niet te zeggen.
2: Voor de taalliefhebbers: Er zijn witte en zwarte neushoorns. En ze zijn allebei hartstikke grijs. De witte neushoorn is niet lichter dan de zwarte. Sterker nog, de zwarte neushoorn is vaak iets lichter. Het enige uiterlijke verschil is de bek: zwarte neushoorns eten vooral takjes en blaadjes en hebben een smalle bek. Witte neushoorns eten gras en hebben een brede bek. Het vermoeden bestaat dat ze daarom ook heel lang 'wide rhino' hebben geheten en dat dat ergens in de vertaling is misgegaan en 'wide' is gehoord als 'white'. Waarom dat nooit gecorrigeerd is: geen idee.
Tot gauw!
Onderweg rijd je langs zogenaamde 'private game reserves', zoals Sabie Sands en Timbavati. Dat zijn kleine wildreservaten (denk Beekse Bergen) waar ze de big5 praktisch garanderen. Het vermoeden bestaat ook dat ze de dieren hebben gechipt, zodat de gids er makkelijk naartoe kan rijden. In die laatste, Timbavati, was ook de documentaire opgenomen over de luipaard, leeuw en cheetah die laatst op RTL is uitgezonden. Hoe aanlokkelijk het ook lijkt, zelf rijden in het Kruger (en soms helemaal niks zien) is toch het leukst, vind ik.
Het begon goed, vlak na aankomst bij de Orpen gate om 08:45 uur. Een dikke python kronkelde in de berm. Het was sowieso de dag van de berm. Een stuk verderop in de berm, half in een struik, lagen twee mannetjesleeuwen een gnoe in stukken te scheuren, hun harem daar niet ver vandaan. Ik denk dat we er zeker een half uur naar hebben staan kijken. Moest ook wel, want een paar andere auto's hadden ons ingesloten. Maar dat was geen straf. Ook mooi om te zien hoe de gieren in de bomen in de buurt zitten te wachten op de restjes.
Naast de python en de leeuwen veel giraffes en olifanten gezien. Dit was duidelijk een rustiger deel van het park, zowel qua auto's als qua dieren. Om 15:30 uur hadden we het wel gezien en gingen we richting de uitgang. Omdat vorig jaar de big5 en dan vooral de luipaard zo mooi op de foto is gekomen, hebben we niet de illusie dat we dit jaar opnieuw zoveel mazzel hebben. Dus er is geen enkele druk om dat ene plaatje te schieten en dat rijdt wel zo relaxed. Ik heb ook meer oog voor andere dieren, zoals die python. Vond het best knap dat ik hem zag. De Zuid-Afrikaanse radio staat aan en soms ben ik zo ingespannen aan het luisteren dat ik vergeet dat ik op safari ben.
Het eten vanavond: T-bonesteak met knoflooksaus en een salade van bieten, tomaten, zoete aardappel, ui en bacon. Het toetje: trifle van appel. Deze keer geen foto van dieren, maar van de salade. Morgen voor de laatste keer op safari, deze keer van Phabeni naar Orpen, en morgenavond maakt Lisbeth spareribs met een aardappelsalade. Het dessert is nog een verrassing.
Net een mail van KLM gekregen dat er morgen vanaf 17:00 uur ingecheckt kan worden. En hoe mooi Afrika ook is, ik kijk er ook wel weer naar uit om thuis te zijn. Om zelf weer te koken. De koffer uit te pakken, de tuin weer te zien, in mijn eigen bed te slapen. En in mijn eigen bad te liggen en onder de douche te staan. Ik heb zin in 'gewone' kaas, in grof volkorenbrood, in een frikadel en ik heb zelfs zin om de was te doen. Want nu is vrijwel alles vies. Ik heb geen zin in de terugvlucht, maar ook dat komt vast goed.
Nog twee grappige weetjes en dan ga ik naar bed (Martijn slaapt al):
1: In zuidelijk Afrika lopen heel veel kwartels en kwartel-achtige vogels rond. Een bepaald type kwartel wordt ook wel de suïcide-bird genoemd. En dat is geheel terecht: als je op de weg rijd in Botswana of zoals vandaag in het Kruger (daar rijd je meestal tussen de 20-40 km/h) stuift er om de paar kilometer een groepje suïcide-birds vanuit de berm de weg op en blijven ze met z'n allen voor de auto uit rennen in blinde paniek. Het is levensgevaarlijk (voor de kwartels), een beetje dom en zielig, maar toch ook wel heel grappig. Het vergt inspanning ze niet te raken, ze rennen alle kanten op en pas na een aantal meters rennen ze weer terug de berm in. Of dit ook de 'echte' suïcide-birds zijn (red crested Korhaan, die vliegt op en laat zich dan heel theatraal vallen) durf ik niet te zeggen.
2: Voor de taalliefhebbers: Er zijn witte en zwarte neushoorns. En ze zijn allebei hartstikke grijs. De witte neushoorn is niet lichter dan de zwarte. Sterker nog, de zwarte neushoorn is vaak iets lichter. Het enige uiterlijke verschil is de bek: zwarte neushoorns eten vooral takjes en blaadjes en hebben een smalle bek. Witte neushoorns eten gras en hebben een brede bek. Het vermoeden bestaat dat ze daarom ook heel lang 'wide rhino' hebben geheten en dat dat ergens in de vertaling is misgegaan en 'wide' is gehoord als 'white'. Waarom dat nooit gecorrigeerd is: geen idee.
Tot gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
