Catlins Forest

Na drie dagen op dezelfde camping te hebben gestaan in Te Anau, hadden we het wel gezien daar. Tijd om door te reizen.

Het plan was om vandaag door te rijden naar Invercargill en alvast een deel van de 172 kilometer lange route door Catlins te maken, en dat is dan ook precies wat we hebben gedaan.

Met ons ‘bakbeest’ mogen we niet harder dan 90 kilometer per uur. Op onze routeplanner (maps.me, aanrader! Kaart van Nieuw Zeeland van tevoren downloaden en je kan ook als er geen bereik is mee navigeren) wordt zoals bij alle routeplanners het geval is aangegeven wat de verwachte reisduur is. Wij doen dat meestal keer anderhalf, omdat we zo heerlijk traag zijn. Vandaag hebben we er zowaar 5 minuten ‘vanaf gereden’ en waren we in plaats van 13:34 uur al om 13:29 uur bij Curio Bay. Ik vind dit een vermelding waard!

Bij Curio Bay kan je - alleen bij eb! - een zogenaamd Petrified Forest zien. Een 160 miljoen jaar oud versteend bos, opgeslokt door de oceaan. Het was heel bijzonder om te zien en doorheen te lopen.

Vervolgens hebben we bij de baai gezocht naar Hector-dolfijnen, die er volgens de borden regelmatig zwemmen. Die hadden kennelijk een margedag, net als de ‘yellow-eyed penguïn, waar het er vol mee zou moeten zitten. Ja ja.

Daarna door naar McLean falls, wat toch wel de verrassing van de dag was. Na de vele metershoge watervallen in de Sounds gingen we meer naar McLean onder het motto ‘nu we toch in de buurt zijn..’ dan dat we er echt in geïnteresseerd waren. Maar in plaats van een steile onophoudelijke plens water naar beneden, was dit een mooie waterval die via terrassen heel elegant naar beneden stroomde, midden in het regenwoud. Die deed zijn naam eer aan, want toen we door het regenwoud liepen begon het ineens te plenzen. De rest van de dag hebben we het overigens droog gehouden en af en toe de zon gezien.

Na McLean gingen we weer richting Invercargill, via een baai en Waipapa point, waar een hele mooie vuurtoren staat (voor zover vuurtorens mooi kunnen zijn, natuurlijk. Pittoresk is misschien een beter woord). Daar zagen we zowaar een dikke zeeleeuw in de branding. Dat kan betekenen dat er verderop in de oceaan een potvis of orka zit, maar daar hebben we geen bewijs voor gevonden.

Nu staan we op een camping in Invercargill hamburgers te bakken. Morgen gaan we verder waar we waren gebleven en rijden we voorbij McLean falls naar de Cathedral Caves. Morgen om 12:07 uur is het eb, een uur daarvoor en daarna kunnen we de wandeling naar deze grotten maken, vanaf 13:07 uur lopen ze weer vol met water. Timing is dus essentieel morgen. Daarna gaan we langs Lake Wilkie, Jack’s blowhole, de Punakaiki falls en vast nog meer leuke dingen, richting Dunedin.